Przemysław Radzyński

Jakub Bałtroszewicz jako prezes Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia złożył zawiadomienie o podejrzeniu możliwości popełnienia przestępstwa przez Katarzynę Kotulę – minister do spraw równości. Chodzi o podejrzenie „udzielania kobietom ciężarnym pomocy w przerwaniu ciąży z naruszeniem przepisów ustawy lub do takiego działania nakłaniania” poprzez publikacje w serwisie „X”, w których pani minister reklamowała „bezpieczny zestaw do aborcji”.

– Organizacja, która w swojej nazwie ma „obronę życia”, nie może pozostawać bierna, kiedy minister rządu, więc jeden z najwyższych urzędników państwowych, w sposób otwarty, bezpardonowy, łamie obowiązujące w Polsce prawo – mówi prezes Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia, Jakub Bałtroszewicz wyrażając przekonanie, że minister Katarzyna Kotula poniesie jakieś konsekwencje działania niezgodnego z prawem. – Nie może być tak, że urzędnik tak wysokiego szczebla pozostaje bezkarny, tym bardziej, że ponad tydzień temu ustawa depenalizująca pomocnictwo w aborcji została przez polski Sejm odrzucona – dodaje Jakub Bałtroszewicz.

Do zawiadomienia, które trafiło do Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście, załączono wpisy minister Katarzyny Kotuli z serwisu „X” z 11 kwietnia 2024 r. i z 19 lipca 2023 r., w których minister podawała nazwy środków wykorzystywanych do tzw. aborcji farmakologicznej, instruowała też gdzie można je zamówić w Internecie. 

– Mamy nadzieję, że tym dosyć stanowczym działaniem – zgłoszeniem do prokuratury, otrzeźwimy nieco panią minister, która powinna przestrzegać Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej i zasad prawa oraz doprowadzimy do ucięcia tego typu działań przez polski rząd – zaznacza prezes PFROŻ.

W uzasadnieniu zawiadomienia Polska Federacja Ruchów Obrony Życia przypomniała, że zgodnie z przepisem art. 152 § 2 k.k. „ten kto udziela kobiecie ciężarnej pomocy w przerwaniu ciąży z naruszeniem przepisów ustawy lub ją do tego nakłania podlega karze pozbawienia wolności do lat 3”. Warunki dopuszczalności przerywania ciąży określa Ustawa z dnia 7 stycznia 1993 roku o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży. Zgodnie z jej regulacją, przerwania ciąży może dokonać jedynie lekarz tylko wówczas, gdy stanowi ona zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej, a także wówczas, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego. „Zatem tylko w wymienionych sytuacjach przerwanie ciąży jest dopuszczalne i taki też charakter – we wskazanych warunkach – ma czynne zaangażowanie osób trzecich w usunięcie ciąży, również poprzez nakłanianie czy pomocnictwo. Wtedy tylko działanie takie jest prawnie obojętne. Podejmowanie takich zachowań w każdej innej sytuacji jest działaniem z naruszeniem przepisów ustawy w rozumieniu art. 152 § 2 k.k.” – napisano w uzasadnieniu.

W dokumencie przywołano też komentarz do tej części Kodeksu karnego (pod redakcją prof. Ryszarda Stefańskiego), według którego przestępstwo z tego artykułu „realizuje się z chwilą podjęcia przez sprawcę działań mających odpowiednio ułatwić przerwanie ciąży lub wytworzyć po stronie kobiety ciężarnej zamiar przerwania ciąży, niezależnie od tego czy kobieta przystąpiła do czynności zmierzających do przerwania ciąży, a nawet bez względu na to, czy powstał po jej stronie taki zamiar”. Zauważono także, że pomoc w postaci udzielonego kontaktu telefonicznego, mieści się w znamionach przypisanego przestępstwa, co orzekł już Sąd Apelacyjny w Katowicach 30 września 2008 r.

„Federacja wskazuje, że przedstawione w postach na portalu „X” przez Panią Minister Kotulę informacje mają charakter pomocy istotnej, albowiem dają konkretne wskazówki jakie kroki należy wykonać, by usunąć ciążę (podają miejsce, gdzie można zakupić substancje, podają sposób aplikowania substancji itd.). Ponadto, komentowany post podaje kontakt do osób, które aborcję mogą ułatwić i poinstruować kobietę o sposobach jej przeprowadzenia. Jednocześnie – w szczególności post z 19.07.2023 r. sugeruje adresatowi, że aborcja jest czynnością dostępną i jest „prawo do jej wykonania”. Jak wynika z analizy aktualnie obowiązujących przepisów, teza przedstawiona przez Panią Minister stanowi daleko idące uproszczenie, jednakże zapewne jest to zabieg celowy autorki. W ocenie Federacji, publikacja takiej treści postu może także wypełniać znamiona czynu opisanego w art. 152 § 2 k.k.” – napisano w uzasadnieniu do zawiadomienia o podejrzeniu możliwości popełnienia przestępstwa.

Polska Federacja Ruchów Obrony Życia działa od 1992 r.; zrzesza kilkadziesiąt organizacji chroniących życie i prorodzinnych. W 2012 roku Federacja za swoją działalność została nagrodzona Europejską Nagrodą Obywatelską Parlamentu Europejskiego.

Media publiczne i część mediów prywatnych nie stosują równego traktowania stron w dyskusji na temat aborcji – wskazuje w komentarzu dla KAI Antoni Szymański, były senator, współtwórca Pomorskiej Inicjatywy Pro-life. – Królują informacje i audycje, prezentujące mniejszościowy punkt widzenia, opowiadający się za radykalnym rozszerzeniem możliwości aborcji, w sposób nierzadko agresywny – podkreśla Szymański.

Publikujemy treść komentarza:

Narzucanie aborcji na żądanie

Temat aborcji budzi silne emocje społeczne. Czy jednak możliwa jest debata na ten temat z poszanowaniem opinii i godności ludzi o zróżnicowanych poglądach? Jestem przekonany, że tak, jednak przekraczanie granic, w tej jak i podobnych kwestiach, nie pomaga w nawiązywaniu racjonalnego dialogu.

Szokująca w tym kontekście jest informacja, podana przez wicepremiera Władysława Kosiniaka-Kamysza w wywiadzie dla Radia RMF-FM z 19 lipca br. Stwierdził on, że atakowane są biura posłów PSL, którzy zagłosowali przeciw zmianom w Kodeksie karnym zmierzającym m.in. do wprowadzenia bezkarnej aborcji na żądanie do 12 tygodnia ciąży. Dowiedzieliśmy się, że ich biura poselskie są oblewane farbami, hejtowane, a poparcie dla tego typu działań wyrażają niektóre posłanki i posłowie koalicji rządzącej.

Kosiniak-Kamysz: Nasze biura są oblewane farbami, a posłowie wyrażają satysfakcję – RMF 24

Protesty społeczne z natury rzeczy nie generują takich skrajnych zachowań. Przykładem mogą być tegoroczne Marsze dla Życia i Rodziny, organizowane w wielu miastach, w których łącznie wzięły udział setki tysięcy osób – najwięcej w Warszawie, Gdańsku i Szczecinie. Pomimo bardzo dużych manifestacji, nie miały miejsca zachowania w rodzaju oblewania farbami biur poselskich, należących do posłów mających odmienne poglądy na poszanowanie prawa człowieka do życia i wartości rodzinnych.

Posłowie Lewicy oświadczają, że projekt zmian Kodeksu karnego co prawda został odrzucony, ale oni będą go składać „do skutku” aż zostanie przyjęty. To zapowiedź nie szanująca decyzji suwerena, którego reprezentują demokratycznie wybrani posłowie. Jest to więc uderzenie w demokratyczny ład państwa prawa.

Jeżeli dojdzie do takiego precedensu, może się okazać, że różne środowiska polityczne, których projekty ustaw czy uchwał zostały odrzucone, również zaczną bez końca zgłaszać swoje przegrane propozycje, co wprowadziłoby poważną destrukcję w demokratyczny proces podejmowania decyzji.

Mamy jednak znacznie więcej powodów do niepokoju. Dyskusja dotycząca aborcji trwa od wielu miesięcy, ale w mediach głównego nurtu niemalże zupełnie wyłączeni są  ci, którzy opowiadają się za obecnie obowiązującymi rozwiązaniami chroniącymi życie i zdrowie kobiety lub za tzw. kompromisem aborcyjnym sprzed wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 2020 roku. Takich ludzi w polskim społeczeństwie jest znacznie więcej, niż opowiadających się za projektami zmierzającymi do wprowadzenia aborcji na żądanie.

Potwierdzają to z dane z badań opinii społecznej, od 1992 roku systematycznie prowadzone przez Centrum Badania Opinii Społecznej. Ostatnie zostały przeprowadzone w marcu 2024 roku. Wynika z nich, że 63 % badanych jest przeciw aborcji na żądanie np.: gdy kobieta po prostu nie chce mieć dziecka (Komunikat z badań nr 20/2024 s.5).  Pomimo faktu, że tak zdecydowana większość polskiego społeczeństwa opowiada się przeciwko legalizacji aborcji na żądanie, w programach telewizji publicznej, czy niektórych stacji prywatnych, trudno dostrzec, aby do dyskusji na ten temat zapraszano osoby reprezentatywne dla tej przeważającej grupy.  

Te media nie stosują równego traktowania stron. Królują informacje i audycje, prezentujące mniejszościowy punkt widzenia, opowiadający się za radykalnym rozszerzeniem możliwości aborcji, w sposób nierzadko agresywny.

Zastanawiam się, jak mogą się czuć osoby (często z wysokim cenzusem wykształcenia) godzące się na udział w programach, w których dyskusja jest prowadzone tylko w gronie zwolenników lub zwolenniczek aborcji? Czy naprawdę brakuje ekspertów i liderów, którzy mają odmienny pogląd, a często reprezentują duże środowiska społeczne? Czy w fałszywej aurze otwartości i tolerancji wystarcza im potwierdzanie własnych poglądów wśród swoich zwolenników?

Na koniec uwaga o pracach Komisji Nadzwyczajnej do spraw 4. projektów dotyczących przerywania ciąży. Zorganizowała ona w Sejmie wysłuchanie publiczne, oświadczając, że chce usłyszeć głosy przedstawicieli różnych środowisk. Brawo! Tak kontrowersyjne projekty szczególnie warto konsultować. Kiedy jednak okazało się, że zdecydowaną większość zgłoszonych uczestników stanowiły osoby racjonalnie i rzeczowo krytykujące złożone projekty aborcyjne, w żaden sposób z tego nie skorzystano.

Wysłuchanie publiczne „odfajkowano” i zadbano, aby nie wpłynęło ono na merytoryczną zawartość tych projektów, o czym m. in. świadczy projekt zmian w Kodeksie karnym,  niedawno odrzucony przez Sejm. Nawet poseł KO Roman Giertych napisał na Facebooku: ”Jeszcze nigdy nie było tak niechlujnego, nierozsądnego, a wręcz w niektórych punktach groźnego dla kobiet, projektu ustawy. Nie mówiąc już o tym, że jeszcze nie było projektu, który wprowadzałaby taką wolną amerykankę w sprawach aborcji”.

Warto i trzeba rozmawiać, ale jak zaznacza wicepremier W. Kosiniak-Kamysz, z poszanowaniem osób i ich poglądów. Nie można też pomijać w mediach przedstawicieli innych, a szczególnie dużych grup społecznych.

Jednocześnie należy zdecydowanie odrzucić wzmacnianie swoich poglądów poprzez stosowanie przemocy i eskalowanie konfliktów społecznych.

Źródło: KAI

– Jestem dumny z tego, co osiągnęliśmy jako zespół, bo jest to efekt synergii współpracy wielu osób – mówi Jakub Bałtroszewicz wskazując na konferencje prasowe organizowane we współpracy z Katolicką Agencją Informacyjną, spotkania w Sejmie i rozmowy z parlamentarzystami, liczne inne spotkania, konferencje, obecność w mediach, marsze czy wysyłaną korespondencję przez zarząd Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia, co przyczyniło się do odrzucenia projektu wprowadzającego aborcję na żądanie do 12 tygodnia życia dziecka.

Po ubiegłorocznych wyborach parlamentarnych do Sejmu trafiły cztery projekty zmian prawa w zakresie ochrony życia w Polsce. Mając to na uwadze zarząd Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia od kilku miesięcy podejmował różnorodne działania mające na celu przeciwdziałanie ich uchwaleniu oraz kształtowanie opinii społecznej w kierunku poszanowania ludzkiego życia.

Zarząd PFROŻ zorganizował wspólnie z Katolicką Agencją Informacyjną kilka konferencji prasowych a przedstawiciele organizacji zrzeszonych w Federacji występowali także w innych wydarzeniach medialnych jako eksperci. Warto zwrócić uwagę na konferencje: „W obronie konstytucyjnych praw do życia, macierzyństwa i rodziny”, „W trosce o ochronę zdrowia prokreacyjnego kobiet”, „Trudne ciąże. Jak Kościół pomaga kobietom?”.

Zarząd wydał kilka oświadczeń i stanowisk, dotyczących aktualnie dyskutowanych kwestii dotyczących ochrony życia dziecka w okresie jego prenatalnego rozwoju, zamieszczanych na stronach internetowych i kanałach społecznościowych Federacji a także w wielu mediach (szczególnie katolickich). Zawierały one materiały informacyjne oraz ekspertyzy w obszarze ochrony życia. Dotyczyły one także wezwań do modlitwy w tej intencji oraz próśb kierowanych do zakonów żeńskich i męskich o modlitwę o poszanowanie ludzkiego życia.

Prezes PFROŻ skierował również do minister edukacji narodowej Barbary Nowackiej pytania dotyczące pomocy edukacyjnej uczennicom w ciąży, a apele o powstrzymanie zmian w ustawie Prawo farmaceutyczne dotyczących tzw. antykoncepcji awaryjnej dla niepełnoletnich dziewcząt skierowano do Marszałka Sejmu, Marszałek Senatu i Rzecznika Praw Dziecka.

Przedstawiciele organizacji zrzeszonych w Federacji brali udział w wysłuchaniu publicznym zorganizowanym przez Komisję Nadzwyczajną do spraw rozpatrzenia projektów dotyczących przerywania ciąży, a także współpracują z Parlamentarnym Zespołem Życia i Rodziny – ostatnio w zakresie przygotowania stanowiska w sprawie zmian w Kodeksie karnym w zakresie przerywania ciąży oraz hospicjów perinatalnych. Podmioty tworzące Federację organizowały i brały udział także w innych konferencjach i marszach dotyczących ochrony życia.

– To wszystko składa się na sukces, jakim było odrzuceniu projektu depenalizującego aborcję, ale walka ciągle trwa – podkreśla prezes Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia przypominając, że Lewica zapowiedziała, że będzie ponownie składać swój projekt nowelizacji Kodeksu karnego do Sejmu a w Komisji Nadzwyczajnej są inne projekty dopuszczające aborcję na życzenie do 12 tygodnia ciąży czy przywracający tzw. przesłankę eugeniczną usuniętą wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z 2020 r. – Zatem jeszcze dużo pracy przed nami. Ale dzięki temu, że Polska Federacja Ruchów Obrony Życia zrzesza kilkadziesiąt organizacji o różnych profilach działania i różnych możliwościach, działając wspólnie i podejmując wytężony wysiłek może osiągać synergię pozytywnych efektów. Z tego jestem bardzo dumny – dodaje Jakub Bałtroszewicz.

Polska Federacja Ruchów Obrony Życia działa od 1992 r.; zrzesza kilkadziesiąt organizacji chroniących życie oraz prorodzinnych. W 2012 roku za swoją działalność została nagrodzona Europejską Nagrodą Obywatelską Parlamentu Europejskiego.

Powinna towarzyszyć nam nie tylko radość ale i świadomość zadania, którym jest jak najlepsza ochrona życia – powiedział KAI Antoni Szymański. Komentując decyzję Sejmu o odrzuceniu projektu depenalizującego aborcję, były senator wskazał na konieczność opieki nad kobietami i rodzinami, dla których przyjęcie ciąży jest – z powodów zdrowotnych czy materialnych – trudne.

Publikujemy komentarz Antoniego Szymańskiego, b. senatora, współtwórcy Pomorskiej Inicjatywy Pro-life:

To szczęśliwa i dobra informacja: odrzucono propozycje zmian w Kodeksie karnym, mające doprowadzić do – de facto – swobody aborcji w Polsce. To bardzo dobra informacja zarówno dla dzieci poczętych, jak i ich matek, dlatego, że obecne rozwiązania mają na celu ochronę zarówno dziecka poczętego, jak i jego matki. A te rozwiązania, które zostały zaproponowane, szły w absolutnie przeciwnym kierunku. 

Dzisiejsze głosowanie jest sygnałem, że utrzymujemy się w cywilizacji, która chroni ludzkie życie, godność człowieka i podstawowe wolności i wartości. To rzecz ogromnej wagi. Jest sprawą dość oczywistą, że te propozycje zmian szły przeciw aksjologii naszej konstytucji i wielu wywodzącym się z niej artykułom. Przypomnę tu opinie konstytucjonalistów – profesorów Andrzeja Zolla Adama Strzembosz czy Anny Łabno. Ta decyzja chroni nas przed konstytucyjnym zamachem, jakim byłyby proponowane rozwiązania. 

Myślę też, że jest to czas, w którym powinniśmy szerzej pomyśleć o tym, w jaki sposób wspierać osoby czy rodziny, które są w trudnej sytuacji. Chodzi o to, żebyśmy byli rzeczywiście z nimi solidarni i pomocni tym rodzinom i kobietom, dla których przyjęcie ciąży jest z różnych powodów – zdrowotnych czy materialnych – trudne. 

Powinna więc nam towarzyszyć nie tylko radość ale i świadomość zadania, którym jest jak najlepsza ochrona życia. Przejawia się ona w pomocy państwa, samorządu, organizacji pozarządowych, również organizacji katolickich. Żeby wspierać życie, niekoniecznie trzeba być w organizacji pro life. Można to robić na wiele sposobów i każdy jakoś może spełnić dogodną i możliwą dla siebie rolę. Zachęcam więc do takiej refleksji: co mogę konkretnie zrobić, żeby jak najlepiej chronić ludzkie życie w jego prenatalnej fazie.

***

Przypomnijmy, że podczas piątkowego głosowania Sejm odrzucił projekt ustawy o dekryminalizacji i depenalizacji aborcji. Za przyjęciem projektu głosowało 215 posłów, przeciw było 218 posłów, wstrzymało się 2.

W pierwszej kolejności pod głosowanie poddano wniosek o odrzucenie w całości projektu ustawy. Za odrzuceniem głosowało 215 posłów, przeciw było 216, wstrzymało się 2.

Następnie pod głosowanie poddano wniosek Komisji o przyjęcie w całości projektu. Wniosek ten został odrzucony przez Sejm, co spotkało się z gromkimi brawami. Posłowie skandowali: „za życiem!”

Za przyjęciem w całości zagłosowały kluby KO, Trzeciej Drogi i Lewicy. Przeciw były kluby PiS, Konfederacji oraz koło Kukiz15. Kluczowe były głosy PSL – za przyjęciem projektu zagłosowało tylko czworo posłów tego klubu. 

Proponowana zmiana w Kodeksie karnym oznaczałaby, że osoby pomagające kobiecie w dokonaniu aborcji do 12 tygodnia ciąży nie ponosiłyby za to żadnej odpowiedzialności, również w przypadku ewentualnej śmierci kobiety. Po 12 tygodniu ciąży odpowiedzialność ta byłaby mniejsza, niż przewidywana dotychczas w Kodeksie karnym. Odrzucony ostatecznie projekt noweli zakładał też, że  lekarz dokonujący aborcji nawet do 9 miesiąca ciąży, w przypadku ciężkich wad dziecka, nie popełniałby przestępstwa.

Źródło: KAI

Sejm odrzucił projekt ustawy o dekryminalizacji i depenalizacji aborcji. Za przyjęciem projektu głosowało 215 posłów, przeciw było 218 posłów, wstrzymało się 2.

W pierwszej kolejności pod głosowanie poddano wniosek o odrzucenie w całości projektu ustawy. Za odrzuceniem głosowało 215 posłów, przeciw było 216, wstrzymało się 2.

Następnie pod głosowanie poddano wniosek Komisji o przyjęcie w całości projektu. Wniosek ten został odrzucony przez Sejm, co spotkało się z gromkimi brawami. Posłowie skandowali: „za życiem!”.

Za przyjęciem w całości zagłosowały kluby KO, Trzeciej Drogi i Lewicy. Przeciw były kluby PiS, Konfederacji oraz koło Kukiz15. Kluczowe były głosy PSL – za przyjęciem projektu zagłosowało tylko czworo posłów tego klubu. 

Przypomnijmy, że przed głosowaniem prezydent Andrzej Duda zapowiedział, że nawet jeśli nowela trafi na jego biurko, nie podpisze jej.

Natomiast prof. Anna Łabno, konstytucjonalistka powiedziała KAI w ub. tygodniu, że ustawa dotycząca depenalizacji aborcji jest złamaniem przepisów Konstytucji, głęboko naruszającym jej aksjologię. Zdaniem profesor nauk prawnych w ten sposób zostałaby odrzucona podstawowa gwarancja, którą daje każdemu człowiekowi art. 38 Konstytucji RP stanowiący, że każdy człowiek ma zapewnioną prawną ochronę życia. A dziecko poczęte jest człowiekiem i jest podmiotem prawa – wyjaśniła prof. Łabno.

– Polska Prawica i PSL stanęły na wysokości zadania – powiedziała prof. Anna  Łabno w komentarzu udzielonym KAI bezpośrednio po głosowaniu. – Uznaliśmy, że życie jest najważniejsze. Odrzucamy cywilizację śmierci – dodała odwołując się do św. Jana Pawła II.

Prof. Łabno podkreśliła, że zwolennicy aborcji wybrali drogę, która wydawała się łatwiejsza do przeprowadzenia w Sejmie. Mimo uchwalenia zmiany Kodeksu karnego, obowiązująca ustawa o planowaniu rodziny nie uległaby przecież zmianie i aborcja nadal byłaby niedozwolona poza wymienionymi w ustawie przypadkami. Nie byłoby natomiast kar, co w praktyce stwarzałoby bardzo szerokie możliwości działania, zwłaszcza organizacjom zaangażowanym w sprzedaż i dystrybucję pigułek aborcyjnych.

– Nic się jednak nie zmieniło w stanie prawnym jaki obowiązuje od wyroku Trybunału Konstytucyjnego z października 2020 r. – podsumowała prof. Łabno.

W ogłoszonym 10 czerwca liście Episkopatu w sprawie obrony życia wskazano, że nikt w imię osobistej wolności nie ma prawa decydować o życiu drugiego człowieka. Biskupi zaapelowali także o zaangażowanie w prawną ochronę ludzkiego życia oraz o modlitwę w tej intencji. 

Przypomnijmy, że proponowana zmiana w Kodeksie karnym oznaczałaby, że osoby pomagające kobiecie w dokonaniu aborcji do 12 tygodnia ciąży nie ponosiłyby za to żadnej odpowiedzialności, również w przypadku ewentualnej śmierci kobiety. Po 12 tygodniu ciąży odpowiedzialność ta byłaby mniejsza, niż przewidywana dotychczas w Kodeksie karnym. Odrzucony ostatecznie projekt noweli zakładał też, że  lekarz dokonujący aborcji nawet do 9 miesiąca ciąży, w przypadku ciężkich wad dziecka, nie popełniałby przestępstwa.

Źródło: KAI

Komisja Nadzwyczajna zakończyła prace nad tzw. projektem o niekaralności aborcji. Będzie on rozpatrywany przez Sejm już 11 lipca. Przyjęcie tej ustawy będzie oznaczać nie tylko złamanie prawa człowieka do życia, ale też naruszenie fundamentalnych podstaw ustroju państwa polskiego, jak zasada poszanowania godności człowieka oraz równości wszystkich ludzi wobec prawa – pisze w przesłanym KAI artykule Antoni Szymański, b. senator, obecnie współtworzący Pomorską Inicjatywę Pro-life.

Czy czeka nas aborcyjny Armagedon?

Trwająca od wielu miesięcy debata na temat ochrony życia w jego prenatalnej fazie zmierza do rozstrzygnięć Sejmu RP. 12 kwietnia br. powołano Komisję Nadzwyczajną do rozpatrzenia 4 projektów zgłoszonych przez różne kluby parlamentarne w zakresie przerywania ciąży. 25 czerwca Komisja zakończyła prace nad tzw. projektem o niekaralności, zgłoszonym przez Klub Lewicy, który zawiera poważne zmiany w Kodeksie karnym. Będzie on rozpatrywany przez Sejm już 11 lipca, w pierwszym punkcie obrad.

Projekt lewicy, przez jego autorów nazywany często projektem „ratowniczym”, zawiera rozwiązania, za którymi – ich zdaniem – powinni opowiedzieć się wszyscy. Twierdzą oni bowiem, że zawiera „minimalne zmiany prawne”, ale według nich konieczne. Ta retoryka nie ma nic wspólnego z projektem, z którym możemy zapoznać się na stronie Sejmu, zawierającym rozwiązania skrajnie proaborcyjne: https://www.sejm.gov.pl/sejm10.nsf/druk.xsp?nr=477

Przyjęcie tej propozycji ustawy może spowodować, że procedowanie pozostałych proaborcyjnych projektów w ogóle nie będzie potrzebne, gdyż proponowane zmiany w Kodeksie karym zawierają zasadnicze rozwiązania promowane przez środowiska przeciwne ochronie życia człowieka w okresie prenatalnym.

Poprzez zniesienie odpowiedzialności karnej prowadzą one do zniesienia ochrony życia dzieci przed urodzeniem, w szczególności do legalizacji aborcji „na życzenie” tj. bez żadnych ograniczeń do 12. tygodnia ciąży. Nie chronią też ich życia w późniejszym okresie, gdyż nie wyznaczają żadnych limitów czasowych, pozwalają też na bezkarne dokonywanie aborcji eugenicznej. Przyjęcie tej propozycji ustawy oznacza także, że organizacje pomagające w aborcji będą mogły pośredniczyć w sprzedaży i dystrybucji niebezpiecznych dla kobiet pigułek aborcyjnych oraz organizować pomocnictwo w aborcji, zaś lekarze mogliby bez odpowiedzialności  karnej, przeprowadzać aborcje w prywatnych gabinetach. 

Proponowane zmiany są sprzeczne z Konstytucją RP, w tym:

– art. 30 – Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych; 
– art. 32 – 1. Wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne. 2. Nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny; 
– art. 38 Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu człowiekowi prawną ochronę życia.

Przyjęcie proponowanej ustawy będzie oznaczać nie tylko złamanie prawa człowieka do życia, ale również naruszenie fundamentalnych podstaw ustroju Państwa Polskiego, jakimi są zasada poszanowania godności człowieka oraz równości wszystkich ludzi wobec prawa. 

Należy podkreślić, że Komisja Nadzwyczajna zaproponowała rozwiązania sprzecznie z Polską Konstytucją oraz z orzeczeniami Trybunału Konstytucyjnego. Nie uwzględniła też wyników wysłuchania publicznego, podczas którego większość wypowiedziała się przeciwko takim rozwiązaniom. Są one sprzeczne z oczekiwaniami większości społeczeństwa, które w zdecydowanej większości opowiada się przeciwko aborcji na żądanie, np.: gdy kobieta po prostu nie chce mieć dziecka. Dokumentują to wieloletnie badania Centrum Badania Opinii Społecznej, w tym najbardziej aktualne z marca 2024 r.

Proponowane zmiany zdecydowanie uderzają w rozwiązania prawne z 1993 r., które spowodowały radykalny spadek liczby aborcji w Polsce. Zmniejszeniu uległa także liczba poronień samoistnych oraz zgonów kobiet z przyczyn położniczych. Służą one dobrze ochronie zdrowia prokreacyjnego kobiet.

11 i 12 lipca br. Sejm będzie rozstrzygać o tym, czy ochronimy czy porzucimy dorobek wolnej Rzeczypospolitej w zakresie ochrony zdrowia kobiet i życia ich poczętych dzieci oraz podstawowej wartość naszej cywilizacji, jaką jest ochrona ludzkiego życia w każdej fazie jego rozwoju.

Antoni Szymański | KAI

O nadanie najwyższego odznaczenia państwowego, Orderu Orła Białego bohaterom II wojny światowej, Ojcu Maksymilianowi Kolbemu i Rodzinie Ulmów zwróciła się do prezydenta RP Andrzeja Dudy Polska Federacja Ruchów Obrony Życia. Poparła tym samym apel w tej sprawie zakonników skupionych w Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich w Polsce.

Bezpośrednim motywem prośby skierowanej do prezydenta Andrzeja Dudy, jak zaznacza PFROŻ, jest sekwencja wydarzeń związanych z usunięciem ze stałej wystawy w Muzeum II wojny światowej w Gdańsku obiektów upamiętniających św. Maksymiliana Marię Kolbego, błogosławioną rodzinę Ulmów oraz rotmistrza Witolda Pileckiego. „Te wydarzenia i wypowiedziane wówczas słowa zdają się narzucać dyskursowi społecznemu w Polsce bardzo niebezpieczny kierunek sugerujący, że bycie katolikiem i kierowanie się ewangelicznymi wartościami stanowi powód do wykluczenia ze zbiorowej pamięci narodu i jakąś wstydliwą przywarę, która nie przystoi współczesnym ludziom. Dlatego prosimy Pana Prezydenta o podjęcie inicjatywy, która zapobiegnie temu szkodliwemu rozwojowi wydarzeń” – czytamy w apelu do prezydenta Andrzeja Dudy, który w imieniu Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia podpisał jej prezes Jakub Bałtroszewicz.

Polska Federacja Ruchów Obrony Życia działa od 1992 r.; zrzesza kilkadziesiąt organizacji chroniących życie oraz prorodzinnych. W 2012 roku za swoją działalność została nagrodzona Europejską Nagrodą Obywatelską Parlamentu Europejskiego.

Przyjęty przez Komisję Nadzwyczajną projekt nowelizacji Kodeksu karnego prowadzi do legalizacji aborcji „na życzenie”, czyli bez żadnych ograniczeń do 12. tygodnia życia dziecka. Stwarza też wyłącznie iluzoryczną barierę ochrony życia dzieci poczętych w pozostałym okresie ich życia prenatalnego – pisze w swoich uwagach do projektu depenalizacji aborcji radca prawny Szymon Jan Gajda. Ekspert podkreśla, że proponowana forma depenalizacji aborcji jest równoznaczna z jej pełną legalizacją i stoi w oczywistej sprzeczności z art. 30, 32 i 38 Konstytucji RP.

Poniżej pełny tekst opinii:

Uwagi do Sprawozdania Komisji Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektów ustaw dotyczących prawa do przerywania ciąży o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy – Kodeks karny.

Uwagi ogólne

Przyjęty przez Komisję tekst projektu ustawy o zmianie ustawy – Kodeks karny prowadzi wprost do zasadniczego zniesienia ochrony życia dzieci przed urodzeniem. Proponowane zmiany niwelują znaczenie Ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży (dalej „Ustawa o ochronie”), jednocześnie ani słowem nie odnosząc się do jej treści. Mechanizmy zastosowane w proponowanej regulacji prowadzą do legalizacji aborcji „na życzenie”, tj. bez żadnych ograniczeń do 12. tygodnia życia dziecka. Stwarzają również wyłącznie iluzoryczną barierę ochrony życia dzieci poczętych w pozostałym okresie ich życia prenatalnego. Proponowana forma depenalizacji aborcji jest równoznaczna z jej pełną legalizacją i stoi w oczywistej sprzeczności z art. 30, 32 i 38 Konstytucji RP. Przyjęcie przedmiotowej propozycji będzie bowiem równoznaczne z zaprzestaniem zapewniania przez Rzeczpospolitą Polską prawnej ochrony życia wobec niektórych kategorii ludzi. W ten sposób doszłoby nie tylko do złamania prawa człowieka do życia, ale również do naruszenia fundamentalnych podstaw ustroju Państwa Polskiego, jakimi są zasada poszanowania godności człowieka oraz zasada równości wszystkich ludzi wobec prawa.

Uchylenie art. 152 kk

Projekt wprowadza pełną depenalizację zabójstwa człowieka do 12. tygodnia życia, na skutek przerwania ciąży. Uchyla bowiem w całości obowiązujące dziś przepisy art. 152 kk, zastępując je w części nowymi regulacjami. Obecnie §1 definiuje typ podstawowy przestępstwa, tj. kto za zgodą kobiety przerywa jej ciążę z naruszeniem przepisów ustawy, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. Natomiast §2 penalizuje podżeganie i pomocnictwo w popełnieniu przestępstwa z zamiarem wynikowym (sprawca odpowiada również wtedy, gdy tylko godzi się na przestępczy skutek działania) w sytuacji, gdy przepisy ogólne kodeksu karnego przewidują karę za takie działanie wyłącznie z zamiarem bezpośrednim (sprawca działa bezpośrednio w celu popełnienia czynu zabronionego). W tym miejscu należy wyjaśnić, że ustawodawca pojęciem ustawy określa każdą obowiązującą ustawę, w tym Ustawę o ochronie. Uchylając powyższe przepisy, prowadzi de facto do uchylenia kluczowych regulacji Ustawy o ochronie. Staną się one bowiem przepisami pozbawionymi sankcji, tzw. ius imperfecta.

Pozorne odesłanie do ustawy w nowo projektowanym §3 art. 152 będzie zapewne wykorzystywane jako argument za przeciwnym twierdzeniem. Jednak uchylenie odpowiedzialności karnej za zabójstwo dziecka, gdy osiągnęło ono zdolność do samodzielnego życia poza organizmem kobiety ciężarnej, tj. obecnie §3 art. 152 kk, oraz  treść projektowanego nowego §4 art. 152 kk, która konsumuje istotną część obecnie obowiązujących w zakresie ochrony życia regulacji art. 4a Ustawy o ochronie, oznaczają jej całkowitą marginalizację.

Nowy §4 w art. 152 kk

Procedura przerwania ciąży jest w zasadniczym względzie procedurą medyczną. Można oczywiście snuć akademickie dywagacje o innych przypadkach, jednak ich marginalny charakter pozwala je przemilczeć. Dlatego propozycja depenalizacji działań lekarza, pielęgniarki lub położnej, jeżeli przerwanie ciąży jest następstwem zastosowania procedury medycznej potrzebnej do uchylenia niebezpieczeństwa grożącego zdrowiu lub życiu kobiety ciężarnej lub gdy badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkich i nieodwracalnych wad płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu, jest szerokim przyzwoleniem na dokonywanie zabójstw dzieci do 40. tygodnia życia. Zakres tego przyzwolenia jest przy tym na tyle znaczący, że dyskusja o dopuszczalności zabójstwa dziecka poczętego na skutek przestępstwa stała się zasadniczo bezprzedmiotowa. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na jego konstrukcję, która przewiduje trzy samodzielne przesłanki dopuszczalności zabójstwa dziecka do 40. tygodnia życia:

– gdy jest to następstwem zastosowania procedury medycznej potrzebnej do uchylenia niebezpieczeństwa grożącego zdrowiu lub życiu kobiety ciężarnej;
– gdy badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkich i nieodwracalnych wad płodu;
– gdy badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo nieuleczalnej choroby zagrażającej życiu dziecka;

O ile pierwsza i ostatnia przesłanka były zasadniczo znane Ustawie o ochronie, jak również odnoszą się do zagrożenia życia,  o tyle druga z nich jest skrajnie bulwersująca w dwójnasób, co wymaga szczególnej krytyki. Po pierwsze dopuszcza zabójstwo dziecka w sytuacji, gdy nie istnieje żadne zagrożenie życia, ani po jego stronie, ani po stronie jego matki. Po drugie wprowadza możliwość zabicia człowieka „wadliwego”, nie definiując pojęcia tejże wady. Poruszając się w reżimie regulacji karnej, musimy przy tym pamiętać o konieczności stosowania wykładni literalnej norm prawnych, a także rozstrzyganiu wątpliwości na korzyść sprawcy przestępstwa. To w praktyce oznacza, że każda wada może być przesłanką bezkarnego zabicia dziecka do 40. tygodnia życia przez lekarza, położną lub pielęgniarkę, a po uchyleniu §3 art. 152 także dziecka, które może samodzielnie żyć poza organizmem matki. Projektowane regulacje będą przyzwalały w ten sposób na barbarzyńskie praktyki mordowania dzieci po wywołaniu porodu, o ile urodzeni w ten sposób ludzie zostaną uznani za wadliwych.

Źródło: KAI